Miss Beauty

Als Missioeriati Ettie zag je het levenslicht.
De jongste van de familie,
behalve als ik dan kwam logeren...
Want als de allerjongste van hetzelfde gezin,
ben ik ergens anders opgegroeid.

Ik heb het nooit begrepen,

als ik dan bij je kwam,
waarom jij met barbie- en andere poppen speelde.
Ik was er al lang overheen gegroeid.
Ratna was dan ook mijn beste maatje
en we lieten jou, onze eigen zus, vaak in de steek.

Gelukkig kwam daar er verandering in,
toen we wat ouder (en wijzer!) werden.

Kaartjes schrijven,

elkaar regelmatig bellen,
spontane bezoekjes,
terwijl de rest zich op familiegelegenheden pas liet zien

Begin 2004 kwam het schokkend bericht,

dat jij aan een ernstige vorm van kanker leed.
De ziekte van Kahler
je was al op stadium drie.
En toch,
je gaf het niet op en onderging diverse behandelingen,
zelfs tot aan het experimentele toe.

Ondanks het feit dat je het ziekenhuis in- en uitging,

probeerde je ook door te gaan met het gewone leven.

Verjaardagen bijwonen, uitstapjes, schilderen,

en zelfs het nemen van vioollessen!

Op en top zag je er altijd uit,

een model, een prinses, een "queen",

Mijn miss Beauty!

Vechten bleef je, tot op de laatste dag,

waar ik je 's ochtends doodziek in bed aantrof

en jij mij te kennen gaf,

dat je perse naar UMC in Utrecht wilde.

Opnieuw voor een afspraak,

opnieuw voor een andere behandeling

Letterlijk renden we, met jou in de rolstoel,

het ziekenhuis binnen.

Uit angst dat we de afspraak zouden missen.

We kwamen gelukkig op tijd aan,

maar helaas niet voor jou...

Doodziek lag je daar, je was al half weg

Jouw tijd is gekomen,

het mocht niet meer baten...

Veel te vroeg,

veel te jong,

49 jaren oud.

Lieve Ettie,

Hopelijk geniet je nu verder in de hemel van je vioollessen.