"Tuut, tuut!".
Buiten hoorden we claxons en draaiende motoren van auto's en zelfs van een bus! De "Nijverdallers", en dus ook mijn aanstaande man, waren gearriveerd. In een mum van tijd was het voor mijn ouderlijk huis vol met mensen en bijna de hele stoet kwam ons huis binnen met de bruidegom voorop.
Ik liep langzaam de trap af en probeerde zo elegant mogelijk te lopen, terwijl ik alle moeite deed om mijn zenuwen te verbergen. Alle ogen waren eerst op mij en later op ons beiden gericht en iedereen zag er zo blij en feestelijk uit. Samuel zag er mooi en strak uit in zijn nette marineblauw kostuum. Het witte sjaaltje dat hij om zijn nek droeg en de vlinderdas gaven hem een stoere indruk. Mijn lange witte bruidsjapon was door mijn zus gemaakt en ik had mijn haar los in een mooie lange sluier. Wat waren we verliefd op elkaar!
(Gedeelten uit mijn boek "Dochter van God")
En dat zijn wij nog steeds, nu 25 jaar later!
Vanmorgen met de kinderen "gebrunchd" en samen met z'n tweetjes gezellig in Groningen geweest. Vanavond opnieuw met elkaar gevierd, lekker Italiaans eten bij "Bella Italia".
En 15 mei...
gaan wij ons 25 -jarig huwelijksfeest met familie en vrienden in Almelo vieren.
God is goed en wij zijn Hem erg dankbaar voor elkaar en voor de huwelijksjaren die achter ons liggen en voor de beste jaren die nu aankomen!
"En de heerlijkheid, die Gij Mij gegeven hebt,
heb Ik hen gegeven, opdat zij een zijn,
gelijk Wij een zijn"
(Onze trouwtekst uit Joh. 17:22)
