Herlita Tanrobak van Jeugd met een Opdracht uit Bali,
die minsten voor twee jaar bij ons zal zijn.
We kennen haar sinds Mission Maluku 2005
en voor de kinderen is zij gelukkig ook geen onbekende.
"Indonesisch praten en heerlijk kookerellen met usi Ita",
was Ruchama's eerste reactie.
Channiel vindt het allemaal prima,
maar realiseert zich ook dat een stuk privacy weggaat.
Opnieuw besef ik dat de kinderen weer iets moeten "inleveren"
wat zij eigenlijk hun hele leven lang hebben gedaan
En daar word ik weer stil van...
Het weerzien met Ita vanmorgen op Schiphol
was tegelijkertijd opwindend en ontroerend.
Een droom wat werkelijkheid is geworden,
terwijl Ita en ik nog maar een jaar geleden op Bali
in een hotelkamer er samen voor hebben gebeden
of God voor haar een deur wou openen
Ik word er weer stil van...
Volgende week gaan Samuel en ik voor het werk
een groot pand bezichtigen
Het is nog steeds zoeken naar Gods wil daarin...
"God kan oneindig veel meer doen
dan wij ooit kunnen bidden of beseffen",
stond er op de kaart gedrukt,
die vanmorgen in onze brievenbus lag
Opnieuw word ik er weer stil van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten