Ik zie de oude "stoere" oma nog voor ons staan, die met ons meeliep om ons het volgend huis aan te wijzen. Dit was tijdens een van onze huisbezoeken in het dorpje Elar. "Ja, daar wonen ook mensen die het zeer op prijs stellen als jullie voor hen gaan bidden!", zei ze dan. Glimlachend en dankbaar volgden we haar "instructies" op en stapten we het aangewezen huis binnen. Achteraf bleek dat het hele dorp van ons bezoek afwist en in feite op ons zat te wachten.
Vanmorgen word ik bij bovenvermelde titel bepaald: Jezus, die als een gentlemen, aan de deur van ons hart klopt, want Hij wilt graag binnenkomen. Hij voelt zich betrokken bij ons dagelijks leven, met onze "ups & downs"; Hij wilt daar graag deel van zijn, omdat Hij zielsveel van ons houdt!
In eerder genoemde dorp hoefden we niet eens overal aan te kloppen, maar sommigen wachtten ons al op of riepen ons terug als we een huis bijna voorbij liepen. Het is niet alleen hun (armoedig) huis die zij voor ons openstelden, maar meer dan dat...
Het is hun hart die zij opstellen voor God!
"Zie, Ik sta aan de deur en ik klop..." (Openb.3:20)
- Wil je Jezus ook binnenlaten in je dagelijkse bezigheden?
- In je worstelingen?
- En in de uitdagingen die voor je liggen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten