Het hield me een poosje bezig:
niet zo zeer om niet de waarheid te gaan vertellen,
maar eerder
HOE en WELKE WOORDEN ik zou "uitkiezen"
Niet al te langdradig of met een "omweg"
maar echt vanuit mijn hart
en recht door zee
en toch ook wat persoonlijker
Een paar weken geleden werden we n.l. "op het matje geroepen"
(Ja, spannend he?)
We zijn allebei niet naar de Europese JmeO-Conferentie in
Hernnhut geweest
terwijl alle stafmedewerkers daar eerder in aangemoedigd worden
en het in feite voor iedereen "verplicht" is
Het was een terechte vermaning!
(welke op een liefdevolle manier gebeurt)
Nadat Freddy keurig zijn verklaring per e-mail gaf
was de beurt aan mij gevallen
Ik had totaal een heel andere reden dan manlief
(hij zat toen in Indonesie)
En ... gelukkig
eindelijk...
Eerlijk heb ik, kort samengevat, het volgende kunnen (en willen!) zeggen:
"Ik was niet gemotiveerd om te gaan en ik had geen geloof voor de nodige financien."
Het was inderdaad heel bevrijdend om te zeggen (te schrijven!) waar het op neer komt
Niet om het te gebruiken als een "mooi" excuus
of om mezelf "met vleiende woorden" te verdedigen
Integendeel,
ik vind het juist een slappe en passieve houding van mezelf om NIET te gaan! (achteraf)
Maar gewoon de waarheid vertellen er niet omheendraaien het niet mooier proberen te maken dan dat het is en vooral je excuus aanbieden (want nu heb ik er wel spijt van!)
"Leid mij in uw waarheid en leer mij..." (Ps. 25:5)
1 opmerking:
tof dat u zo'n eerlijke post plaatst.
ik hoop dat u nog veel posts blijft schrijven!!1
deborah
Een reactie posten